Jeuk: “Hoe was jullie weekend AB? “
Mickael: “Goed, het was eigenlijk onze eerste echte zaalshow. We zijn eerder gewoon om voor festivals en clubs korte en krachtige sets te brengen. Een zaalshow is toch wel een stuk anders. We hebben dat lang uitgesteld, maar onze nieuwe cd leent zich echt wel tot zo’n langere show. ‘Synrise’ is een heel stuk breder dan de vorige en bevat ook wat intiemere momenten. We hebben dan dit weekend ook onze cd integraal gespeeld. En het publiek was zeker en vast enthousiast. Het was ook een heel actief en present publiek, die ook kwam voor de ervaring. Want een zaalshow is ook meer dan zomaar een optreden, het gaat om de ervaring die je meemaakt die avond. Ja, we vonden het een geslaagd weekendje AB.”
Jeuk: “Wat is het ‘geschifste’ cadeau dat jullie ooit van een fan hebben gekregen.”
Mickael: “Ik krijg niet veel cadeaus eigenlijk…(denk na)…Veel katers, dat krijg ik het meest van fans. Maar eigenlijk wordt ik ook niet zoveel herkent op straat. Bert en Dave worden sneller herkent. Die kom je ook meer tegen hier en daar. Tom en ik kom je minder tegen, dus ik denk dat dat het verschil maakt.”
Jeuk: “Dus jullie hebben niet snel last van opdringerige fans als jullie door ‘het straatje’ wandelen.”
Mickael: “Nee eigenlijk niet, geen idee hoe dat komt. De mensen zijn ons hier gewoon denk ik en laten ons gerust.
Misschien is dat een eigenschap van Kortrijkzanen, met hun voeten op de grond. En zo zijn wij ook wel, we stralen dat ook uit denk ik.”
Jeuk: “Wat vinden jullie van de accommodatie in Kortrijk voor beginnende bands? Daarmee bedoel ik repetitieruimtes, gelegenheid voor een try-out, enz..”
Mickael: “Persoonlijk heb ik het altijd het tofste gevonden om bij iemand thuis te repeteren. Wij zijn begonnen in Bert zijn slaapkamer en dan bij zijn ouders thuis in de kelder. Pas daarna zijn we hier boven in Den Bras beland. En dat is eigenlijk wat gegroeid. Bert en Dave zaten samen met Peter in een AC/DC coverband Bonny en zo zijn wij hier op een dag met ons materiaal binnengewaaid en hier gebleven.
Het moeilijkste aan aangeboden repetitieruimtes is dat je na elke avond al je materiaal telkens weer moet opruimen en meenemen. Ik vind dat persoonlijk niet echt motiverend als beginnende band.
Wat ik vooral mis zijn de kleine optredentjes in de stad. Vroeger had je bijvoorbeeld de twee podia in het begijnhofpark waarop beginnende bands in duel gingen, of een podium voor beginnende bands op het schouwburgplein. Band kregen de kans eens te spelen voor eigen publiek. hun vrienden, familie en kennissen stonden op de eerste rij. En al staat daar dan maar 50 man, de bands gaan er echt voor. Bij ons was dat echt een goeie start. Maar nu zijn er echt heel wat minder vrije podia waarop band kunnen spelen. Dat mis ik echt.
Nochtans geeft dat vaak de boost en is het een reden om nummers te schrijven. Ik weet nog dat we nog niet zo lang bestonden als band en we mochten spelen op ‘jong geweld’ op het schouwburgplein. We moesten dan nog snel 6 nummers maken, anders hadden we geen set (lacht). Maar door zo’n initiatieven wordt je gezien, bij het publiek maar ook bij organisatoren. Daarna mochten we gaan spelen in ‘De reflex’, ‘Den trap’ en in ‘Het plectrum’.
Maar dat moet echt vanuit de stad georganiseerd worden. De stad heeft een toegankelijk imago en geeft je een familiair gevoel. Voor jonge band is de stap om in een café te gaan spelen soms te groot, dus een vrij podium is echt wel ideaal.
Algemeen vind ik dat er meer muziek aanwezig moet zijn in de stad, op pleinen, parken,enz..”
Jeuk: “De muziekscene in Kortrijk hangt vooral rond De Kreun en het Trackcafé. Sommigen vinden dit echter een nogal ‘elitair’ imago uitstralen? Terecht vind je?”
Mickael: “Wij merken dat niet echt. We kennen de mensen van de kreun ook wel goed en hebben een goeie samenwerking en support van hen. Nochtans zijn we niet de typische ‘kreungroep’.
En eigenlijk vind ik het wel goed om een bepaald imago te hebben. Bij ons was het in het begin onze droom om enerzijds in ‘Den trap’ en anderzijds in ‘De kreun’ te spelen, toen nog in Bissegem. Daar spelen was echt een verdienste en een bewijs dat je goed bezig was. Ze hebben een bepaalde eis naar kwaliteit en dat vind ik wel positief. Maar onder dat niveau moet er plaats zijn om te spelen op pleinen, in de stad, voor iedereen.”
Jeuk: “Welk advies zou je meegeven aan jonge muzikanten.”
Mickael: (Denkt na) Er zijn veel dingen…ik denk dat het belangrijkste is dat ze goed overeenkomen dus speel muziek met je vrienden…En repeteer veel!!
Jeuk: “Wat is je favoriete plek in Kortrijk?” Mickael: “Mijn huis! (lacht)… maar anders het begijnhof. Het is er echt stil en ik vind dat echt een heel mysterieuze plek. Vooral als kind is dat echt een andere stad in de stad. Eigenlijk een beetje zoals reizen in je eigen stad. De vernieuwingen aan de Leie vind ik ook heel geslaagd. Ik woon er vlak bij en vindt het echt leuk om er te wandelen en wat rond te kuieren. En het openlucht zwembad. Ik kom er nooit maar ik vind het toch een leuk stukje geschiedenis in de stad.”
Jeuk: ”Wat is je favoriete restaurant in Kortrijk”
Mickael: “Met een Steak tartaar in de ‘cesar’ op de markt van Kortrijk kun je me altijd plezieren. Echt een aanrader!”
Jeuk: “Waarom blijven jullie in Kortrijk wonen, en bvb niet in London/Berlijn/Parijs...”
Mickael: “Het geeft vooral rust om hier te wonen. Alles is heel vertrouwd. We worden al zo veel geprikkeld door alles wat we doen en alle plaatsen waar we spelen dat we echt geen nood voelen om te verhuizen.”
Jeuk: “Wat was een van de leukste plekken waar jullie ooit gespeeld hebben?”
Mickael: “Oei, dat is een moeilijke…(denkt lang na) er zijn veel leuke plaatsen geweest eigenlijk. Maar van locatie denk ik dan toch het ‘Melt! Festival’ in Duitsland. Dat is een festival in een oude steengroeve vol immens grote kranen. Dat gaf echt een heel speciaal beeld, je had het gevoel dat je op een maanlandschap speelde. Echt een unieke locatie.”
Jeuk: Wat zou je willen veranderen in Kortrijk?”
Mickael: “Algemeen? Dan zou ik eerst het stationsplein veranderen. Ik vind dat echt een lelijk plein, grijs, triest,… Misschien ook omdat we er elke dag op kijken. Het mag gerust wat grootser, met groen en een fontein. Gewoon wat meer uitstraling. Je moet als bezoeker in een nieuwe stad direct de indruk krijgen van “wow, kleurrijke stad!”. Nu krijg je echte een grijs en dof beeld als je van de trein stapt. Maar misschien zijn ze dat van plan, geen idee.
En eigenlijk mag de stad op zich wel wat levendiger, meer kleur, meer muziek, meer ‘lawaai’, gewoon levendiger. Ze zouden van Kortrijk als designstad ook een muziekstad moeten maken. Beeld en muziek gaan toch mooi samen, niet?”
